De Haukes - Via Rudolphi

(2022)

'Eenmaal kopje onder kunnen we dat wat we allang wisten niet langer ontkennen:
Met toeval heeft dit niets te maken
En samen met het besef komen ook langzaam onze tranen
Eindelijk tranen
Om alles wat we niet kunnen houden
Om alles wat hier niet om gevraagd heeft
Om alles dat al jaren geleden kapot is gegaan
Om onze nooit geboren kinderen
Om onze ooit gestorven geliefden
Die dit nooit hebben hoeven zien
Die dit godzijdank nooit hebben hoeven zien
Maar die we op dit moment het liefst dichtbij ons hadden gehad
Om ons nog even vast te houden dat laatste stukje
En we huilen omdat het gewoon zo jammer is
Zo ontzettend jammer
Eindelijk tranen
Maar niemand die ze ziet, omdat alles zee geworden is
Het is huilen onder de douche in het kwadraat
Zo kunnen we ons zelfs als we bijna verdrinken, groot houden tegenover elkaar
Groot en sterk
Want dat is wat we moesten zijn
Groot en sterk'

De Haukes vertelt het verhaal van twee vreemden die elkaar ontmoeten in het dorp De Haukes het is het laatste uur voordat de dijken breken. Wat gaat er je heen op de vooravond van een apocalyps? Wat doe je op zo’n moment? Wat wordt er nog gezegd? Wat juist niet? Vind je elkaar in het gedeelde lot of probeer je tot het laatste moment je autenticiteit te bewaken? Kortom: wie ben je nog op het moment dat je weet dat je er straks niet meer bent?